Ο εμετός και η αναγούλα με όνομα και χάρη, β-ρομά. Οι γυναικoειδείς φάτσες του τσιφτετελιού (η μοναχική τους (ξενόφερτη και αυτή καθώς είναι Ελληνική) 'ικανότητα'), με αφορμή και τα προηγούμενα άρθρα, κληρονομήσανε το τίποτα. Όπως αναφέραμε ξανά σε 1η φάση όπως δείχνει χαρακτηριστικά και η εικόνα, ο λαός τους κατατάσει σε καταγωγή κοντά στην ινδική υποήπειρο, και όχι κάπου συγκεκριμένα, αλλά εκεί που μαζεύονται όλες οι ακαθαρσίες. Χαχα! Είναι ματαιόπονο να προσπαθήσει κάποιος να ανασύρει 'έθιμο' από εκείνο το μακρινό και αηδιαστικό μέρος, καθώς και οι ίδιες βρώμικες κόρες (του Ελληνικού για τις γυναίκες μας μόνο τσιφτετελιού), παραδέχονται πως σκύβουν ευλαβικά αχου, στα έθιμα των υπολοίπων κόσμων με τον πιο άσημο και άχρηστο συνάμα τρόπο! Για να κάνουμε το άρθρο εκτός από εμετικό και κωμικό θα το διακωμωδήσουμε λέγοντας την εξής αλήθεια, πως σε 2η φάση, ο σφιγκτήρας της φάρας ανοιγοκλείνει συνεχώς, π.χ. κάθε Χριστούγεννα, 'εορτάζοντας' έτσι με τον πιο 'ποταπένιο τρόπο' την Ελληνική εορτή της Χριστιανοσύνης που γιορτάζει και ο υπόλοιπος πλανήτης μαζί με εμάς ή το Πάσχα ή οποιαδήποτε άλλη γιορτή! Ο σφιγκτήρας της (β)ρομ φάρας ανοιγοκλείνει ξανά συνέχεια και ασταμάτητα και αφού περνάει κάμποσες Ελληνικές παγκόσμιου βεληνεκούς γιορτές, κάθε φορά διαδέχεται το ίδιο και απαράλλαχτο σκίψιμο στον αφέντη!
Ο σφιγκτήρας ανοιγοκλείνει πολλές ακόμη και απροσδοιόριστες στιγμές διότι ο προορισμός τους είναι η ποταπότητα και η ξεφτίλα τους, εξωφρενικά απερίγραπτη ακόμη και από τα ζωντανά που είναι βέβαια ξεχωριστά με δικούς τους προσωπικούς κώδικες και χαρακτήρες που τα κάνουνε μοναδικά στον κόσμο και περιβαλλόμενα από την ζωική τους ομορφιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου